Yorgun Şiiri - İlker Murat Çinitaş

Sessiz sedasız geçip gidiyorum
Ömür denen bu yoldan
Çok darbeler aldı bu yürek
O yüzden hayata küstüm
Dilim sustu
Kalbim durdu
Hedefim kalmadı
Hevesim kalmadı geleceğe dair
Artık taşıyamıyor bedenim
Kanadım kırıldı
Kollarım kırıldı
Bacaklarım yorgun
Anladım ki ömür boyu geçmeyecek özlemlerim var
Bilirim söyleyemediğim söylemlerim var.
Bilirim sende sönmüş olsa da sevgili
İçimde hâlâ sönmeyen yangınlarım var
Ve Şimdi
Sensiz sessiz kalan bu şehir
Koparmak istese de beni özlemlerimden
İçimde bir yerlerde
Geri döneceksin diye sezgilerim var.
Hadi çık da gel ansızın habersiz
Aşk olsun sana aşk olsun bana yar.

Devrimî (ilker murat çinitaş)
28.04.2023 mamak