Yorgun Şiiri - Dilek Yüksek

Daralıyorum dünya

İki yüzlü bozuk paralardan
Onulmaz yaralardan
Can yorgun dünya
İçim yangın yeri
Yüreğim üşüyor dünya
Donuyorum diri diri
Yürekler buz dünya
Aşka teslim olan
Kalbim
Yanıyor dünya
Aynı sevdaların tuzağında
Yorgun hülya
Beni ben yordum
Biliyorum dünya
Vurma yüzüme
Vurma öksüzlüğüme
Sorular Demir kadar ağır
Yürekler mezarlar kadar sağır
Canın da bilinmez vuruluşunda
Bazen yoruluşunda
Gecelerin karasında
Anlamsızlaşan
Duygularda
Boğulmaktan
Yorgun ruhum
Kaldıramanın
Dünya savaşı
İçinde
Kalmaktan
Yorgun aşklar
Yorucu hayaller
Yılgın hasretler
Savunmasız kalmanın
Kabulünde
Sitemlerle dolu
Sığınmalar
Mutluluğu yaşarken
Kaybetmelerden
Huzuru başka yerde
Bulup gidenlerin peşinde
Koşmaktan
Beni alıp
Geri vermeyenlerin
Düşlerinde
Geç kalmanın
Ya da hiç olmamanın
Duasındayım
Şimdi kendimin seyrinde
Can aynasındayım