Yorgun Şiiri - Kemal Berk

Yorgun
Gün yorgun, yoran yorgun, yorulan hepten yorgun
Kasvet çökerken üstümüze
Ağzım fermansız,
Dizler dermansız
Güneşli havada, toplanır karabulutlar
Konar gözlerimin üstüne
Ha döktü, ha dökeçek, döktürmeye meyilli
Hamal, yükünü bırakmış, rahatlamış beden
Sanma huzura erdi,
Ya beyin?
Curcunanın içinde, tilkiler fink atar
Sınava girecek çocuk gibi,
Bir sürü kopyalık hazırlar, kendi kendine
*
Güneşin kızıllığı, ufukta batarken
Bir telaşla düşer derde
Evde hesap verir akşamları
Cümle alem ahaliye
Gönlü sıkıntıya girer, daraldıkça daralır
Kopacak kızılca kıyamet yaklaşıyor demektir.
Herkes hedef tahtasına koyar
Yürek yakan sorular bir bir gelecek üstüne
Göz altından süzenler
Dudakları bükenler
Bir hakim edasiyla
Her biri zehirli ok fırlatacak yüreğe
Sinekliğin altında ezilen, sinek gibi
Yok olmanın acısını çekecek, bir köseye sinerken
İçini kurt gibi kemiriyor cümleler
Çaresizce susuşları olur
Donuk ve korkak bakışlarıyla
Altını ıslatmıs çocuk gibi
Her yerde, her konuda herkes hakim olmuştu
Anında yargısız ve sevgisiz kararlarla
Başlayacak infazlar
En etkili silah olacaktır hepsinin
Çünkü suclu bulunmuştu
Hayatın son deminde aldığım,
Cezamı desem, mükafaat mı?,

Kemal'eren Kemal Berk
23.10.2021