Yorgun Şiiri - Özdemir Aydın 2

Vuram dedim şu dağları yokuşa,
Dizler yorgun, omuz yorgun, baş yorgun.
Yara'm dedim, gül işleyem nakışa,
İğne yorgun, iplik yorgun, göz yorgun.

Açmaz oldu hasbehçede gülümüz,
Diken yorgun, ışkın yorgun, dal yorgun.
Ruh eşini bulamadan gönlümüz,
Sevda yorgun, har'ı yorgun, döş yorgun.

Göz göz oldu içimizde yaramız,
Yara yorgun, hicran yorgun, can yorgun.
Çiçek döktü bar vermedi bağımız,
Bağlar yorgun, bağban yorgun, dal yorgun.

Öbek öbek mor menemşe dağımız,
Çiçek yorgun, arı yorgun, bal yorgun.
Yunus gibi çağlar oldu dilimiz
Lisan yorgun, mızrap yorgun, saz yorgun.

Aydıni der ziyan oldu ömrümüz
Takvim yorgun, ömür yorgun, yol yorgun.
Ateş sardı küle döndü göynümüz,
Gönül yorgun, sine yorgun, köz yorgun.