Yorgun Şiiri - Şentürk Dursun

Yine Eylül geldi tükendi yazlar
Mevsim hazan, yaprak gazel, dal yorgun
Sessizlik içinde şarkılar sazlar
Nağme suskun, mızrap üzgün, tel yorgun

Kapanır mı bilmem, bu derin yara
Gönlümde yas bitmez, bahtımda kara
Hep sonbahar, gözümdeki manzara
Bahar bezgin, bülbül sessiz, gül yorgun

Çile denizinde koptu bir tufan
Hüzün sandal oldu, acılar liman
Hayatım anlamsız, sen gittiğin an
Gözler dalgın, dudak mühür, dil yorgun

Ruhumu sarmışken kırılmaz kafes
Ciğerime zulüm, aldığım nefes
Artık vazgeç diyor, içimden bir ses
Beden düşkün, sağım bitkin, sol yorgun

Hasret sancısını dindiremedim
Sinemde yangını söndüremedim
Yare mektup yazdım gönderemedim
Adres meçhul, zarf isimsiz, pul yorgun