Yorgun Şiiri - Abdullah Haktankaçmaz

Yürüdüm koşamadım,
Yaşlandım, yaşamadım,
Tay tayla başladığım,
Yollar yorgun,
Yokuş yorgun, düz yorgun.
Gelen mutlak gidecek,
Kim gülmüş, kim gülecek?
Yaşlı, fani dünyanın,
Kendi yorgun,
Kışı yorgun, yaz yorgun,
Baharın da güz yorgun.
Böyle yaşamaktan da,
Gönül yorgun,
Göz yorgun,
Kabuk değil,
Öz yorgun.
Hak için uğraş veren,
Dilim yorgun,
Dudak yorgun,
Söz yorgun.
Sönmek nedir bilmeyen,
Dur durak dinlemeyen,
Bir kalıba girmeyen,
Bağrımdaki köz* yorgun.
Dostum diye sevdiğim,
Can yoldaşım dediğim,
Güvenipte verdiğim,
Sırlar yorgun, koz* yorgun.

Koz : Karşısındakini alt edecek etkili şey. Saldırış fırsatı
Köz : İyice yanmış, ateş durumuna gelmiş odun veya
kömür parçası.

Yazılış: 17.12.2018