Yorgun Şiiri - Bülent Arkan

YORGUN

Gözlerim mahrun şimdi cağlayan ırmağından
İçine hüzün doldu ark yorgun savak yorgun
İnciler düşmez oldu süzülen pınarından
Temelden sarsılıyor bark yorgun revak yorgun

Gönül çağına esir ırar sevdiklerinden
Birlikte olmak ister el yorgun ayak yorgun
Hasretlik kol geziyor çağlar iliklerimden
Kulağım dost sesinde dil yorgun duyak yorgun

Soğuğa yenik çiçek bahar sönük geçiyor
Buluta yenik güneş dağ yorgun koyak yorgun
Dilim lal oldu artık tadı buruk seziyor
Dizelerim özensiz bağ yorgun uyak yorgun

Unutkanlık başladı, hafıza yer tutmuyor
Rafları dolup taştı us yorgun siyak yorgun
Gecelerim ızdırap ne yapsam kar etmiyor
Gündüz gece farkı yok kas yorgun ayak yorgun...

Nisan 2016.Bülent ARKAN

Dost kalemler;

Öpmedi yaban eli eteğinden tutmadı
Ekvatoru dolandı kan yorgun, damar yorgun
Kem sözü unuttu da sevgiyi unutmadı
İçinde sakladığı söz yorgun, zaman yorgun... Mustafa Bay, 'ZEYBEK HOCA

İnadına dünyaya,kazık çakarım amma
Gök kubbeyi tutacak,bez yorgun direk yorgun
Ben nasıl doldurayım,gam yükünü kervana
Kusurum günahım yok,kol yorgun kürek yorgun-İbrahim Kurt

Akmaz oldu dereler, mavide rengim solgun
Sanma ki bahar yaşar bu yürek, güze yorgun
Yagmurları kıskanır, gözlerim ondan dolgun
Ben benden geçtim ama şu beden benden yorgun....Bülent BAYSAL

Demir aldım çaresiz,son dediğim limandan
Kader yine peşimde,düşmediki yakamdan
Yine kırdı dümeni,etti beni rotamdan
Hayallerim yorulmuş,umut yorgun,ben yorgun....Mahmut M. Özdemi