Sevdayı başıma sardın saralı,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun!
Senden ayrı düşsem yürek yaralı,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun!
Karanlık geceler üstüme çöktü
Şeytalar başımdan kaynar su döktü
Gurbet dedikleri belimi büktü,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun!
Gönül deryamızda ırmaklar çağlar
Hasretlik çekenler yürekten ağlar
Gelmek istesemde yol vermez dağlar,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun!
Sen Türküler söyle bense yorgunum
Fırtınalar kopsa yine durgunum
Ayrı kalsak bile sana vurgunum,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun!
Sanmam bu dünyada gülecek yüzler
İçimde bir duygu hep seni özler
DOĞANAY’ı dersen yolunu gözler,
Bir gönül yorgundu bir de ben yorgun
Kemal DOĞANAY
Kemal DoğanayKayıt Tarihi : 9.9.2015 09:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!