Yorgun Şiiri - Sadi Poyraz

Dermanım tükendi mecal kalmadı,
Hayatın içinde bu gönül yorgun,
Has bahçe içinde güller kalmadı,
Dikenler içinde goncalar yorgun,

El açıp yalvadım kabul olmadı,
Hakkın divanında rağbet bulmadı,
Aktı gözyaşlarım didem ağladı,
Kaşların altında kirpikler yorgun,

Eşim dostum ahvalimi sormadı,
Kahve içsen kırkyıl hatırı vardı,
Sırtını dönecek dostlar kalmadı,
Hatıra içinde dostlarım yorgun,

Poyrazım ateşim yanmadan tüttü,
Virane oldu evler baykuşlar öttü
Mezarım üstünde bir tutam ottu,
Kabrimin üstünde bitenler yorgun,
Poyrazdan Esintiler.