Bırak beni şiir gideyim
Yorgunum uykulara gecenin ortasında
Sokaklarda kar içimde umutsuzluk
Yasakların sivri ucuna dokunmuş gibi
Sözcükler dudaklarımda donuyor
Balkonumda çiçeklerim…
Bırak beni şiir gideyim
Boşuna üşüşmeyin başıma dizeler
İsyanlı sözcükler çıkacak sonunda
Şu kilitlenmiş dudaklarımın arasından
Susmalıyım yitip gitmeden karanlığında
Bu eşkıya gibi sokakların
Yorgun uykulara gecenin kapısında
Bekliyor beni çocuklarım…
Bırak beni şiir gideyim
Yasaklanmış acılarım binlerce sizde
Dokunup durmayın eskimiş saçlarıma
Sırası değil durmanın gitmeliyim
Bir kurşun kör karanlıkta eşkıya
Gelip bulabilir beni ölebilirim
Gecenin ortasında bu karda
Giderek büyüyor korkularım…
Bırak beni şiir gideyim
Sokaklarda kar içimde umutsuzluk
Sözcükler dudaklarımda donuyor
Kuytularda yoksul çocuklarım…
Yavuz ERGÜN
Erenköy-İst-Şubat-1985
Kayıt Tarihi : 16.6.2009 16:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!