Yorgun Şiiri - Burak Doğan 2

O kadar yoruldum ki
Daha bahar mevsimimde
Sönmüş mumlar, angarya bir beden
Daha ne acılar var hayatta keşfetmeden
Olmayanlarımdan yoruldum
Çok tuhaf, aslında biraz önce,
Çocuktum
En büyük derdim topun bahçeye kaçmasıydı
Şimdi o bahçeye ben kaçsam diyorum
Rüzgâr, mısırlar ve karıncalar
Kabuklarımı yırtıp atsalar
Yalnızlığıma dayalı yaralar nefes alsa,
Islak toprağın kokusuyla
İlk defa hissetse tenim, solusa burnum
Artık günleri sayıyorum,
Sürem dolacak elbet
Biraz daha ve yalnız beklemem gerek
O ıslak toprağı üstüme örterek,
Uyumak, uyumak istiyorum
Çok yorgunum…