Yorgun Şiiri - Rukiye Genç

Yorgunum...
Uykusuz gecelerden,
Kömür kokan sabahlardan yorgunum...
Kalabalıklar içinde sessizce, hüzünle yürümekten,
Sonu gelmeyen yalnızlıktan yorgunum...

Dost deyip kalbimde yer açtığım,
Dert ortağım diye sırlarımı paylaştığım,
Çıkarları yüzünden bir anda uzaklaştığım,
Ve bugünlerde köşe bucak kaçtığım
Vefasız arkadaşlardan yoruldum...

Yorgunum artık, çok yorgunum...
Gurbet elde bir başıma yaşamaktan,
Ayaklarım üzerinde durmak zorunda olmaktan,
ANNEMsiz sabahlara uyanmaktan,
Ona uzun süre sarılamadan nefes almaktan yorgunum...

Yorgunum telaşlı sabahlardan,
Yorgunum sükut içinde geçen tatsız kahvaltılardan,
Ailemin olmadığı bir mekanı EVİM saymaktan,
Ve sessiz sessiz ağlamaktan çok yorgunum.