Yorgun Şiiri - Sedai Kavrık

Yalnız ben mi bekleyen,
Günler, aylar, yıllar yorgun…
Yollarını hep gözleyen,
Gözler, tüller, camlar yorgun…

İçimdeki ahlar bile,
Gözümdeki yaşlar bile,
Sokaktaki taşlar bile,
Benim kadar benle yorgun…

Bütün doğa, bütün kuşlar,
Güneş, ay ve yıldızlar,
Ovalar, denizler, dağlar,
Benim kadar benle yorgun…

Dilimdeki sözler bile,
Hayallerim, düşler bile,
Yedi kat o eller bile,
Benim kadar benle yorgun…

Odamdaki şu dört duvar,
Yorgan, döşek ve yastıklar,
Baktığım bütün aynalar,
Benim kadar benle yorgun…

Fincandaki fallar bile,
Kapıdaki ziller bile,
Hasret, çile, özlem bile,
Benim kadar benle yorgun…

Albümdeki fotoğraflar,
Etrafımdaki tüm tonlar,
Arzular, hisler, umutlar,
Benim kadar benle yorgun…

Şarkılarda sözler bile,
Mazideki izler bile,
Çektiğim şu dertler bile,
Benim kadar benle yorgun…