Yorgun Şiiri - Emine Uysal

Çıktım uzun ince karanlık yoldayım.
Gidiyorum yokuş yukarı yorgun.
Yalnız ve yılgınım, hayata dargın.
Bir dost tutar mı? elimden bilmem ki.

Bir ıssızlık var yüreğimde,
Ruhum daralıyor sanki derinden.
Tat vermiyor bana yavan sohbetler,
Kaybolmuş birer birer dostluklar.

Hayat denilen ince yolda,
Yürüyorum durmaksızın çaresiz;
Çok karmaşık ve karanlık.
Güneş doğar mı? geceden önce.
Düzlük var mı? yokuştan sonra…