Yorgun Şiiri - Kasım Bağcı

Boz bulanık her bir cisim,
Baktığım gözlerim yorgun.
Sabır taşı oldu kâğıt,
Yazdığım kalemim yorgun.

Hayal perim gelmez oldu,
Daldığım hülyalar yorgun.
Kâbus dolu gecelerim,
Gördüğüm rüyalar yorgun.

Beyaz atlı prens idim,
Bindiğim kır atım yorgun.
Yelken açtım denizlere,
Gökte esen yelim yorgun.

Sözün bittiği yerde,
Lügatta kelâmım yorgun.
Kara kaplı kitaplardan,
Edindiğim ilim yorgun.

Koklamaya kıymadığım,
Dalımdaki gülüm yorgun.
Bülbül güle konmaz oldu,
Hem gül hem bülbülüm yorgun.

Hayata dört el ile,
Tutunduğum kollarım yorgun.
Adım adım karış karış,
Gezindiğim yollar yorgun.

Hergün dimdik karşısına,
Dikildiğim aynalar yorgun.
Değirmen misali ömrüm,
Öğüttüğüm yıllar yorgun.

Hazan düştü baharıma,
Döktüğüm yaprağım yorgun.
Yazsınlar mezar taşıma.
Kabirdeki ruhum yorgun.