Baş edemedim dertten harmanım,
Gücüm bitti, kalmadı dermanım…
Benimle kalan tek dostum oldu;
Şefkatle beni saran yorganım.
Yorganımın merhametli sıcağı,
Görmedim başka ana kucağı,
Ömrüm son bahar, zaman doldu…
Hiç tadamadım yuva ocağı,
Artık tükendi ekmeğim aşım,
Terk etti dostlar en son gardaşım…
Akılsız başım saçını yoldu…
Tesellim, yoldaşım tek gözyaşım
Kayıt Tarihi : 21.6.2017 17:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!