Yordular can beni hemde çok yordular acıyı çaresizliği bana en ağır şekilde yaşattılar kimseden güçlü olmak değildi istediğim yaşarken kendi başıma dermansız acı dolu yaralarımla baş başa kaldım öyle büyük hayallerim yoktu Benim aslında ama yordular be can hemde çok yordular beş kuruş etmez gönül hırsızlarına verdim en deli çağlarımı en sinsi tuzaklar içinde harcadılar beni yordular be can hemde çok yordular aşamam dediğim o zor yollardan geçtim düz yerde yolumu yokuş ettiler kış ayında vurdular beni yordular beni ve can hemde çok yordular yordular.....
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta