Yordu Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Buz dağlarını eritti içimdeki korlar
Ne dağlar delik deşik oldu göremediler
Bulutlar yapıştı saçlarıma, sakladım
Ne cenazeler gömdüm dehlizlerime
Yaradanıma sığındım çaresiz sokak çocuğu gibi,
Başımı gömecek bir ulu nûrdu.
Hep tevekkül ettim kapıma sorgusuz gelen dertlere.
Mücadele gücüm tükendiğinde
Hiç semâdaki ellerim boş dönmedi
Gözpınarlarım coşup taşarken ızdırapla,
Sevinçlerim hep tadımlık oldu oruçlu zamanlarımda.
Gün gece birleşmesi korkulu geçip durdu
Bir işli seccadede kaldı son dualarım
Hep kapandı bir bir kapılarım.
Her kilitli kapı ara ara açıldı,
Her açılan sıralı kapı yeniden vurdu.
Çöl kumları yaktı tüm bedenimi
Yüreğimdeki sızı korlardan daha kordu.
Mabedlerim küstü, gönlünü almam uzun yoldu.
Her yol kapandı da; geleceğe giden,
Bir dünkü yollarımın sonu bende durdu.
Dün, bugün ve yarın,
Gelip gidişlerim beni çok yordu.