Yordu Bizleri Şiiri - Kemal Berk

Ademle Havvanın, neslidir insan
Anavatan oldu dünya bizlere
Huzura ermenin yolları varken
Ağlatırken herkes yordu bizleri

Ayrıldık kollara yollar ayrıldı
Kardeşler o anda düşman sayıldı
Dar gelince dünya gönlüm darıldı
Düşmanlık başladı yordu bizleri

Sığmadı dünyaya, küçücük beden
Kötülüğe herkes kendine eden
Varsa siz söyleyin insanca gülen
Sevgisiz insanlar yordu bizleri

Her fırsatta üzdü, insan insanı
Kin nefret riyayı ekip kaçanı
Hamile bıraktı görsen toprağı
Toprakta yatanlar yordu bizleri

Arada dur diyen çıktı yiğitler
Etsede nasihat, duymaz cahiller
Kirlettik hayayı suyu hep bizler
Yaşatan ölüler yordu bizleri

Gül diye vermiştik her zaman diken
Yüzüne gülerken o anda döven
Sevgi sözleriyle öğrettik söven
Sevgiyi unutan yordu bizleri

En küçük yalanlar sildi süpürdü
Iyilik yok oldu pislik köpürdü
Sel suyu gelince alıp götürdü
Pisliği yapanlar yordu bizleri

Kemal'eren Kemal Berk
3.6.2021