Yorar Kulunu Şiiri - İbrahim Okur

İnsanı kâmile varıp sormalı,
Veyvalı ağacın kırar dalını,
Görülen rüyayı elbet yormalı,
Beyhude sarrafın şaşar halini.

Gönüller bir olsa, işe koşulur
El ele birlikte dağlar aşılır,
“Sen Ben” ihtirası düzde şaşılır,
Savrulur bir yana, arar yolunu.

Merhaba menfaat kıvrılan kullar,
Âleme maskara kıl oğlu kıllar,
Kendini gizleyip kelp’ini yollar,
Kül üstüne üfler, yakar çulunu.

Âşık Figani'yim nicesi gelmiş,
Bu fâni mekânda kısaca kalmış,
Dört omuz üstünde yolcusu olmuş,
Günâhı vebâli yorar kulunu.

31/07/2008

Âşık Figani
Bağlarbaşı Mahallesi
Gümüşhane