Kalmadı dünyada, sözünde duran
Dişi kuştur derler, yuvayı kuran
Varmıdır kadının, halini soran
Bu yaşamda bizi, yoran yorana
Haksızlık başını, almış yürümüş
İnsanlık kalmadı, içten çürümüş
Bahçede diktiğin, güller kurumuş
Bu yaşamda bizi, yoran yorana
Depreşti duygular, tutuştu sine
Kadınlara şiddet, bitmedi yine
Teslim olmuş insan, öfkeye kine
Bu yaşamda bizi, yoran yorana
Değer verdiklerim, kıymet bilmedi
Ülkemde yobazın, sonu gelmedi
Kadının garibin, yüzü gülmedi
Bu yaşamda bizi, yoran yorana
Zehir saçıyorlar, karanlık yüzle
Ciğerim dağlandı, ateşle közle
Yalan denilmez ki, sitemli sözle
Bu yaşamda bizi, yoran yorana
Her doğru olana, karşı çıktılar
Ananeyi, geleneği yıktılar
Kız çocuğuna, kem gözle baktılar
Bu yaşamda bizi, yoran yorana
Onca dert çileyi, hep yazıp durdum
Düzelecek diye, hayaller kurdum
Ne oldu bizlere, kendime sordum
Bu yaşamda bizi, yoran yorana
Yazmak için o an, kalemi aldım
Açık açık yazdım, desteksiz kaldım
Yazıp çizdikçe ben, menzile vardım
Bu yaşamda bizi, yoran yorana
Ne kadar çokturlar, yobaz bitmedi
Ülkemde hiçbir şey, doğru gitmedi
Anlatıp öğrettik, oda yetmedi
Bu yaşamda bizi, yoran yorana
(1450) Şubat 2022
Kayıt Tarihi : 14.7.2022 15:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!