Yönümü Dönmem Sana

anlayamadın beni sensiz neler çektiğimi
hiç düşünmedin belki aklına bile gelmedi
oysa hiç bilemedin seni ne kadar çok sevdiğimi
şimdi kaybeden sen misin yoksa ben mi

ben seni süslü cümleler ardında çirkin kelimelerde sevmedim
para ile satın alınan zenginlik düşlerinde sevmedim
ben seni marka kıyafetler içinde insanlıktan habersiz biri gibide sevmedim
ben seni masum hayallerini yalan yeminlerle satın alıp
sonra dünyayı başına yıkarcasına giderek de sevmedim

oysa ben yüreğimin sıcaklığında
sonsuz hayallerimin peşinde sevdim
bir gülün güzelliğinde yağan bir yağmurun masumluğunda sevdim
benim sana olan sevdam
bir çocuğun yüzünde ki masum bir gülümseme
mutlu bir sofraya aş
hasta yatağın da yatan birine şifa
gurbette sıla hasreti çeken birine kavuşma
gibi içimde bin bir heyecanla sevdim seni

hayallerini süsleyecek zenginlik vaatlerim yoktu
ama ömür boyu senle paylaşacağım
bir kuru ekmek sofrasında mutluluğum vardı
susuzluktan kurumuş çatlamış bir toprağın
suyla kavuşması gibi mutlu edecektim seni

belki süslü sözlerimiz yoktu bizim
yapmacık el tutuşlarımız
sahte gülüşlerimiz
kadınım dediğim anda yürekten kopan sevgiliye akan bir can vardı içimiz de

yani güzelim sen anlamadın beni
korkarım bu gidişle anlamayacaksın da
biz değiştirip seven güzelliğe aldanan değil
ben küçücük bir yürekte
kocaman dünya coğrafyasını taşıyan biriyim
ben senin olmadığın hayali bile kurmayan biriyim

şimdi duydum ki pişmansın
nerde ne halde diye ararsın
son defa affetsin diyerek ağlarsın
bitti gülüm bitti
toprak gülden ağaç dalından vaz geçti
bundan sonra mı

kıblem olsan bana
yönümü dönmem sana

ALKAN URFA