Yön ! Şiiri - Enver Özçağlayan

O ne güzel çehre, ne güzel simâ,
Ramazanın nûru vurmuştu sanki.
Âhenk, üzerinde doğuştan tema,
Eşi yok dünyada, melek inan ki.

Şimdilerde moda, renk renk ferace,
Göksu ve Sâdâbat doğdu yeniden.
Açıklığa denge geliyor bence,
Bu bir uygarlıktı; imandan, dinden.

Ancak, leylek bacak modanın ası,
Açıldıkça alttan, üstten açıldı.
Uyum sağlamaksa; işin yaftası,
Kültürü bozanlar saçtı, saçıldı.

Ahlâktan bahsetme; o beyindedir!
Din ne derse desin;"elit" i üzme.
Beyin çalışmazsa ahlâk nerdedir?
Birçok "TV"; basın, Batı'dan süzme.

Orta yoldan saptık, ah Anadolu'm;
Sen'le de oynandı, Sen dirliğimdin.
Düştü sağa sola kanadım, kolum,
"Titre kendine dön", Sen birliğimdin.

Etrafın kan, boran, sen ayaktasın;
Sıyrıl sensizlikten, benliğine dön.
El yalan dolanda, Sen ki Haktasın,
Soy'un, Irk'ın belli, atandan al yön...

15.06.2017
Fatih-İST.