Bir yük var sırtında, taşımaktan yorulmuş,
Geçmişin gölgeleri, hep seni kovalamış.
Her adımda yankılanır eski bir fısıltı,
Ama artık vakti geldi, bırak gitsin, unutulmuş.
Ne zamanlar döndün de baktın ardına,
O ağırlıkla yürümek, yara açtı ruhuna.
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta