Yolunda Serilseydim Şiiri - Ozan Efe

varsıl düşüncede
yoksulluğun dağılırdı sabaha
ses olup baharın dalına
boşluğa dolan kuş sesleriyle var olan
yürek sesinde seni dinledim bir tanem

bir sevda vurgunuyum
sevdanın durgunuyum
yolunda serilseydim
dünlerin yorgunuyum

sızılı yanımda kalkan otobüste
gurbet kuşları
hüzne düşmüş
gönül sıyırırken gamı kasaveti
mor ikindileri dolarken akşama

gözlerimin neminde
yüreğimin deminde
yolunda serilseydim
andım olsun yeminde

hangi iklimlerin pırıltısında düşen çiy tanesi
sarkarken alacasında sabahın
çıtlamaya an bekler gül
benim seni beklediğim gibi

gonca durur alında
saçtı saçar dalında
yoluna serilseydim
diken oldum çalında

kaygılardan uzak kalabilseydim
gecesinde inlerken
taze bir soluğa ne verilmezdi paha biçilmez
can olurdum inan bir tanem

kaçıncı yokuş aştım
kaçıncı yama şaştım
yolunda serilseydim
kabımdan dışa taştım

mavisinde kalsaydım gökyüzüne
dalıp da öylesine
giz olsaydım yüreğinin köşesinde
bir kıpırtının ayrıntısında
sana solusaydım şiirler yazarken

ozan efem derdime
umar olsam ardıma
yoluna serilseydim
gelir misin yardıma
030811denizligülcebuluşma