Yoluna Can Vereyim Şiiri - Mehmet Nacar

Hicranın bahçesine ekip gittin gideli,
Kuşlar dalga geçiyor, sevişerek ağaçta.
Yanağına inciler takıp gittin gideli,
Sevinçler karaborsa, ıstıraplar revaçta.

Bu şehirde tanıyor şahsımı meyhaneler,
İçe içe rakının pınarını kuruttum.
Dönüşünü beklerken tükendi bahaneler,
Yana yana dünyamı mutluluktan arıttım.

İki kurşun sıksınlar, bu dertten kurtulayım,
Hayatım sönsün diye mafyalara bulaştım.
Aylarca kafa çektim, artık huzur bulayım,
Trenler çarpsın diye ray üstünde dolaştım.

Hayaline mahkûmum, kırılmaz parmaklıklar,
Arkasında yıllardır hasretinle yaşarım.
Ruhuma çöreklenen gamları ölüm paklar,
Azrail kaçar benden, peşi sıra koşarım.

Saçlarından özenle kopardığım bir teli,
Muska yapıp boynuma astığım günden beri,
Her adım atışımda sarsılırken temeli,
Viran olmuş dünyamdır elvedanın eseri.

Saklandığın yetmez mi, göster artık yüzünü?
Unuttuğun âlemden mavi güller dereyim.
Yanağına inciler takıp gittiğin günü,
Yeniden getir bana, yoluna can vereyim.