Yolun Yarısı Neresi? -DENEME

Ne yollar yürüdük biz; yollar bitmedi, bizim ömrümüz yavaş yavaş yol aldı gitti. Bebeklik, çocukluk, gençlikte; ne üzüntüler, ne sevinçlerle dolu günlerimiz oldu.

Bazen gelecek için tatlı hayaller kurar, bazense acı gerçekler içinde boğulurduk. Sıkıntılar yüreğimizi sanki esir ederdi. Ama yine de hayattan kopmaz, sarılırdık tatlı düşlere. Çoğu kere onlarla avuttuk kendimizi. Onlar olmasaydı, belki de çoğumuz kaybolurduk acı olaylar içinde. Büyüdük. Kimimiz sıcak sudan soğuk suya elini sokmadan, kimimizse sıcak yüzü görmeden.

Ne yollar yürüdük biz; ayağımızdaki ayakkabı eskidi, yollar bitmedi. Ömrümüzün baharı neresi, sonbaharı neresi karıştırır olduk bazen. Hayat çarkının acı dişlileri arasında, hep dönüp durduk.

Yolun yarısı neresi, onu da bilemedik ya. Neyse ne? Diyemiyor yine de insan.

Kimine onsekiz, kimine otuzbeş, kimine de kırk; ne fark eder ki? Sonuçta yaşanılan, yaşanıldığı yerde kalıyor.

Asla geriye dönüşü yok, hayatımızdaki yaşanılanların. Ne sevinçten, ne üzüntüden, ne yanlıştan ne de doğrudan kaçılmıyor. Herşey günahıyla sevabıyla yaşanıp gidiyor.

Hayatta sorgu-sual yok. Varsa da bilin ki alanda aynı hatayı yapıyor, almayan da bu dünyada...

Hayat çarkının dişlileri arasında; kimi elini baldan çıkarmadı, kimi balın tadını bilmedi. Kimi bir ay asgariyle ay sonunu iple çekti. Kimi de asgariyi bir gün de yedi bitirdi.

Hayat çarkının adaleti yok gerçekte. Kimi doğuştan adaletli, kimi doğduğuna pişman, sırtında yüküyle. Onlar için yolun yarısı olsa ne olmasa ne.

Her zaman yüreklerin de sonbaharı hissederken; bahar olmuş ne yazar, yaz gelmiş ne fark eder. Değil mi dostlar?

Yüreğinizden baharı, beyninizden umudunuzu çalmasınlar yeter. Yoksa kıştan baharı görmez gözünüz...

Cengiz ÇETİK