Yolun Var Daha Şiiri - Sabit Süreyya Sirer

Bir gün kalktım…
Pencereyi açtım,
Gökyüzü masmavi,
Ve dedim ki:
“Günaydın dünya,
Ben geldim,
Biraz eksik, biraz yarım,
Ama umutla geldim.”

Öğreneceğim daha,
İnsanlar var tanıyacak,
Kitaplar var dokunacak,
Bir kelimeyle devrilecek duvarlar var içimde.

Kendime döndüm sonra,
Aynaya baktım.
Ne gördüm biliyor musun?
Bir çocuk…
Koşarken düşmüş,
Dizleri yara, gözlerinde yaş,
Ama hâlâ gülümsüyor.
Dedim ki:
“Sev kendini!
Çünkü sensin bütün yolların başlangıcı.”

Baktım ki öğrenmek,
Bir ağacın gölgesinde oturmak gibi,
Yapraklar kitap, rüzgâr cümle…
Her şey öğretiyor aslında,
Yeter ki dinle.

Bir gün bir çiçek gördüm kaldırımda,
Dikenlerin arasında açmış,
Hangi akılla hangi cesaretle?
Dedim ki:
“Umut bu işte!
Ne olursa olsun, açmaya devam etmek.”

Hayvanlar var,
Küçük bir serçe,
Korkarak yaklaşıyor suya,
Sonra içiyor,
Ve anlıyorum ki,
Onlar da bizim kadar masum.
Kim bilir, belki bizden daha iyi.

Bir gün bir çocuk geçti önümden,
Elinde bir fidan,
Dedi ki:
“Bunu dikeceğim, büyüyecek!”
İşte o an,
Geleceğin kokusu geldi burnuma,
Toprak gibi, yağmur gibi…
Ve düşündüm:
“Ne olur, bırakma bu toprağı,
Bu suyu, bu gökyüzünü kirlenmiş ellerde.”

Çünkü doğa,
Bir annenin kalbi gibi atıyor hâlâ,
Biz boğmayalım,
Biz öldürmeyelim.

Sonra gece oldu,
Bir yıldız kaydı gökyüzünden,
Dilek tuttum.
Dileğim ne mi?
“İnsanlar öğrensin, sevsin, korusun,
Ve unutmasın:
Gelecek ellerimizde!”

Biliyorum,
Dünya bazen bir cehennem gibi yanıyor,
İnsan bazen insana zarar veriyor,
Ama yine de inanıyorum,
Çünkü bir çocuk gülüyor bir köşede,
Çünkü bir kadın şiir yazıyor penceresinde,
Çünkü bir adam aç bir köpeğe ekmek veriyor.
İşte bu yüzden umut bitmiyor.

Ve ben diyorum ki kendime:
“Devam et!
Yolun var daha,
Öğrenecek, sevecek, koruyacak çok şey var,
Umut ekecek,
Geleceğe bir damla su verecek çok an var.”

Bir gün belki,
Dünyanın en güzel şarkısını söyleyeceğiz birlikte,
Birlikte güleceğiz,
Birlikte ağlayacağız,
Ama asla vazgeçmeyeceğiz.

Çünkü insan dediğin,
Sevgiyle var olur,
Bilgiyle büyür,
Doğayla yaşar,
Ve umutla yürür.

Ve sen…
Evet, sen!
Unutma,
En büyük devrim,
Kendi içinde başlar.