yolun sonuna gelmiş insanların umursamazlığı var üzerimde,
bin yıllardır yürüyor gibiyim kurak iklimlerde! ...
toprak beni yavaş yavaş kendine çekiyor!
önce ellerim yoruldu,
sonra bedenim susuz kaldı!
zihnim bir vaha umuduyla sabretti hep,
serap gördüğüm çöller boyunca!
yolun sonuna gelmiş insanların,
tatlı yorgunluğu var üzerimde,
ruhumdaki telaş yerini,
sükunete bıraktı!
toprak beni bekliyor,
teselli etmek için,
açmış kollarını! ...
Kayıt Tarihi : 3.5.2007 22:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)