Yolun Sonu Tasavvuf Şiiri - Mehmet Sedat ...

Yıllar Önce İçimde Biri Hep Fısıldadı Kulağıma…
Ben O Ana HUZUR ARASI Derdim,
Sanki Çok Uzaklardan Gelmişçesine, Heyecanla.
Kaybettiğim Zamanlarımın Ortasında…
Ara ve Bul Dercesine;

“Ey Yağmura Hasret Yürekli İnsan;
Denizlerde Yürüsen,
Semalarda Yüzsen,
Bin Bir Gönle Girsen,
Bu Havanın Sonu Yağmur…
Sana Başka Mevsim Yok,
Sana Mevsim Bahar,
Yolun Sonu Tasavvuf ...’’