Herkesin vardı küçüklü büyüklü dertleri
Fedakarlıkları, hayalleri, vazgeçtikleri
Herkes bir derdin peşindeydi
Uçsuz bucaksız koşuyordu
Yolun sonu hiç gelmemeliydi
Ciğerlerime doldurduğum nefes gibi
O son sürat koşan koşucu gibi
Atomlarına ayrılan kalbim gibi
Hep seni çok sevmek gibi
Yolun sonu hiç gelmemeliydi
Bi gün yine çıktım dışarıya
Senli yarınlar çook uzaklarda
Anılar biriktirdim bavulumda
Gelmemeye giden adam
Yolu sonu hiç gelmemeliydi
Sahilde koşuyorum yine
Koştukça nefes nefese
Oksijen doluyor içime
Sen varsın aklımda kalbimde
Yolun sonu hiç gelmemeliydi
Uzaklara çok uzaklara dalmışım
Aklımı da kalbimi de sende bırakmışım
Ah benim çocukluk arkadaşım
Biliyorum bir gün bitecek yaşım
Yolun sonu hiç gelmemeliydi.
Kayıt Tarihi : 6.6.2019 20:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kübranur Melet](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/06/06/yolun-sonu-hic-gelmemeliydi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!