YOLuN SONU GELMEDEN Şiiri - Necdet Erem

Dünya zahmetli bir yer, giriş ve çıkışı var.
Cismin küçük olsada, âlem sana gelir dar.
Nefse kul olanların, dünü, günü ah-u zar.
Yırt gaflet gömleğini, yolun sonu gelmeden.

Gelenler kalmaz gider, kanma yalan dünyaya,
Cazibesine kanıp, düşme kara sevdaya,
Her gün yeni bir düşle, dalma sakın hülyaya.
Aç gözünü iyi bak, yolun sonu gelmeden.

Kaçan kurnaz bir tilki, hilesi türlü türlü,
Dilber saçı zan etme, bir tuzaktır örülü,
Gonca bir güle benzer yaprak yaprak dürülü,
Sırlarını çöze dur, yolun sonu gelmeden.

Bak her yanda deliller, çağırır hakka seni,
Hayat bir pazar yeri, durma doldur fileni.
Görmezmisin dünyayı, bırakıp ta gideni,
Emanete sahip çık, yolun sonu gelmeden.

Değişmez bir kuraldır, evine döner herkes,
Hayat tek perde oyun, oyuncular eder pes,
Beğenip bağlandığın, her şey basit bir heves.
Uyanda kendine gel, yolun sonu gelmeden.