Çocuk iken nasılsan büyüyünce de değişmiyor. Bir tek acına acılar ekleniyor.
O zamanda içime atardım, akşam olunca sessiz bir köşede ağlardım.
Hiç bir zaman insan içinde ağlamayı sevmedim. Hep dik durmak zorundaydım. Bu yüzdendir yolun yarısına gelmeden yaşlanmam. İnsan zamanı tüketmeliydi oysa zaman bizi tüketti.
Bakmayın öyle genç göründüğüme her gece ne fırtınalar kopuyor içimde.
Ne depremler oluyor şu yüreğimde bilemezsiniz.
İçim göçük altında, yıkık, harabe
Aldanmayın güldüğüme ağlamamak için ne savaşlar veriyorum.
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta