Yolun Sonu Şiiri - Hayati Çörlü

El ele tutuşmuşlardı;
Ayakları denizde
Güneşin batışını seyrediyorlardı.
Adamın kollarında hapsolmuştu kız;
Konuşmadılar saatlerce.
Belliydi,
Tadı çoktan kaçmıştı bu sevdanın.
Zoraki bir gülümseme...
Zoraki sarılmalar...
Kaçamaktı bakışlar gözlerde...
Kim bilir şimdi,
İkisinin de yürekleri nerde?
Aslında iki yalnız sevdalıydılar onlar.
Belli ki daha yolun başında yaralanmışlar...
Bu yaz bu kumsalda,
İki sevgili yalınayak,
Çoğu zaman hüzünlü
Dolaşıp durdular...
Yolun sonunu bilmeden...