Yolun Sonu Şiiri - Göksu Külünk

Yürüyordum,

 Dar, ıssız bir sokakta.

Bu yolun sonu nereye çıkar? 

Bilmiyordum.

 Önce sen çıktın karşıma

Sonra yapraklar…

 Yaprak döken bir yanımın arasından

 Bir güneş misalî sızıyor gibiydin kalbime

Susturulmuş bir plağın, 

En güzel yerinden,

Çalmaya başlayan şarkısı gibi belki 

Ya da bir pazar sabahına,

Çizgi filmlerle uyanmış gibi.


Yürüyordum,

Bir yanı bahar bahçe, 

Bir yanı karanlık yarınlara.

Bu yolun sonu nereye çıkar? 

Bilmiyordum.

 Önce seni gördüm karşımda,

Sonra baharlar.

Kasvetli bir kış ardından, açan bir çiçek

Kavurucu sıcağın ardından gelen yağmur gibi biraz

Zira boşa olamazdı bu gelişler 

Sever adım geliyordu gönlüme,

Ulu orta düşercesine.


Yürüyordum,

Bir hayalin ortasında.

Bu yolun sonu nereye çıkar? 

Bilmiyordum.

Önce kapandı ışıklar,

Sonra açıldı sahne 

Çaldığın her kapı yüzüne kapanırcasına,

Sağanak yağmurun altından kaçarcasına belki.

Apar topar,

Anlamadan…


Yürüyordum,
Dar, ıssız bir sokakta.

Bu yolun sonu nereye çıkar,

Artık biliyordum. 

Önce sen gittin,

 Peki ya sonra?