Yolun Sonu Şiiri - Nuh Yıldız

Ömür denen şu yolun sonunda
Zifiri karanlık, geceler gibiyim
Dermansız bırakan dertler, omuzumda
Sadece onun adını, heceler gibiyim

Yürüyorum, meçhul olan sona
Tek muradımdı, kavuşmak ona
İsyanımda yok, yine şükür buna
Ölümle yaşam arasında, bocalar gibiyim

Yaradan, her faniye bir ömür biçiyor
İyi ve kötüyü, herkes kendi seçiyor
Yaşamım film gibi, hayalimden geçiyor
Sanki seyircisiz, localar gibiyim

İşte bitti her şey, düştüm yatağa
Doğduğum gibi, üryan girerim toprağa
Helalleşmek bile, nimettir komşularla
Okuyorum duaları, Kur’anı hocalar gibiyim