Ben seni bu kadar sevmek istemedim ki
Sen zorladın beni sevmeye
Gün oldu bir söz, gün oldu bir dokunuş
Bir göz kırpmanla alt üst ettin bazen de
Dudak okumayı da sen öğrettin bana
Sessiz söylenen sevgi sözcükleri uğruna
İlk sen kıskandın beni ondan
Ve diğerlerine asla izin vermeden
Hafif meşrep gönlüme
Sadakati sen öğrettin bilmeden
Hep dinledin sesimi sanki olmuşum bir star
Anladın da beni hiç kimsenin anlamadığı kadar
Kıyıda köşede kalmış ne varsa anlattım bir bir
Özelimi açtım korkmadan hem de sonuna kadar
Güvendim tutunmak istedim bir dal misali
En iyi senin anlayacağını düşündüm halimi
Hep bir adım öndeydin sevgi yolunda
Beni de zamanla rekabete soktun ya bu uğurda
Eksikler aynıydı sorun yok fazlalarda
Ruh ikizimi bulduğumu düşündüğümde ise
Yapayalnızdım bu yolun sonunda
Kayıt Tarihi : 21.2.2013 20:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Öten](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/02/21/yolun-sonu-23.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!