Yolun Sonu Şiiri - Selami Atan

Hangi oyunu oynadın ki bize

uçurumda kayboldu gölgen...

Hangi toprak kucakladı seni...

Zamansız...

Amansız...

Apansız...

Yoksa sen miydin

haritalarda ülkesini arayan

avare sürgün...

Oysa bir ülke gizlenirdi hep

baştan sona gökkuşağı...

Bir solukluk nefes bile

sende bulurdu ölümsüzlüğü...

Biz

Yani sürgün yurttaşlar

Yani hangi ``Duvar``a çarpsak

soluğu: çığlık

Çığlığın yankısı:

ÇİRKİN KRAL...

Güzel boyalı çirkeflerin kıyısında

çirkindin gerçekten...

Despot demokratlara inat

kraldın yine de...

Utanırdı ölüm...

Uyanırdı yaşam...

Biz

Yani dilsiz hatipler

Yani hangi ``Arkadaş``ı kucaklasak

sohbeti: acı

Acının ortağı:

ÇİRKİN KRAL...

Savaşın karşılığı barıştı sende...

Tutsaklığın özgürlük...

Esaret bağlarında gül olmaktansa

özgürlük dağlarında diken olmaktın...

Güle bülbül eyledin gönlünü...

Dikene güvercin...

Biz

Yani tutsak özgürler

Yani hangi ``Umut``a tutuklu kalsak

sevdası: güneş

Güneşin ışığı:

ÇİRKİN KRAL...

Hoşçakalsız bir vedaydı

sahipsiz el sallamaların...

Hiçbir dilde

hiçbir veda şarkısında

bulunmaz mı izin...

Sonsuzluğun bir sonu yok muydu sende...

Bir krala yakışır mıydı

gözyaşı denizinde boğulmak...

Ölümün sessiz mıknatısı

nasıl çekti kendine seni...

Azrail`e mi yarenlik edecektin

bilinmezler okyanusunda...

Biz

Yani güzel soytarılar

Yani hangi ``Sürü``yü otlatsak

korkusu: deprem

Depremin şiddeti:

ÇİRKİN KRAL...

Aşkın tapınağından mı içtin

o erişilmez iksiri...

Yoksa yarına mı sakladın

yarım kalmış düşlerini...

Sonrası

bir muamma...

Sende gizli bir tarih...

Biz

Yani hangi ``Yol``a çıksak

sonu: ölüm

Ölümün geçersizliği:

ÇİRKİN KRAL...