Yolun sonu Şiiri - Sabri Ceyhan

Yolun sonu...

Yolun sonu göç,
Ve arda kalan bir kaç sözü sen seç.
Burası dünya geç,
Yalanlar mekânını süz geç,
Yanılanlar yöresi düşün seç.
Şaşkınlar otağı üşengeç,
Lakin Azrail'in orağı şaşmaz ki serkeş...

Yolun sonu derler ki rahat,
Kimi işler bin bir kabahat,
Gamsızsan rahat yat,
Lakin konfor yok hep zayiat...

Yolun sonu seni eder kıymetli candan,
Aldanıp gitme bu dünyadan.
Sen ki kılı kırk yar yanmadan,
Değilse mezarı insana dar eder Yaradan...

Yolun sonu arpa boyu,
Unu suyundan koyu.
Kimine elzemdir ekmekten ziyade suyu,
Kiminin dizine vurur kiminin aklına soyu
Lakin geçmez öbür dünyada bir pulu...

Yolun sonu kırk katır,
Ya da kırk satır
Saymazlar orada hatır,
Lakin doğruyu bulmazsan ikisi de sonradan kanatır...

Yolun sonu hesap,
Kimi kendi kendini kesen kasap.
Her koyun kendi bacağından asılır diyen vasat,
Sana da şahide de var bir bıçak bir masat...