Yolun Sonu Şiiri - Salim Erben

Dozer gibi ezip gitti umutları
Sığmaz oldu kabına yalnızlık
Öyle yorgun ki pişmanlıklar
Çıkmaz sokaklar ezberledi beni
Sen umuttun bense unutmuştum
Gidenleri benden
Ana sütü gibi hasret
Son yolcu seni
Ayaz gecelerin sabahında
Duraklarda kaldırım taşlarına
Sokak lambalarına sordum
Bıraktığın ayak izleri ve kokun
Kurşun gibi deldi
İçimin yamaç dağlarını
Ve yinede ben
Her gece dualar ediyorum
Ne etsem nereye gitsem
İflas etmiş duygularım
İçim yenilgilerle dolu
Buraya kadarmış yolun sonu
Selvi boylu esmer yüzlü
Şimdi
Ezikliğim çocukluğumdan beri
Çiçeksiz bahar benzeri
Tatsız tuzsuz geçti
Öylesine öksüz ölesine yetim
Sözün bittiği yerde havlu attım
Çaresizliğin acizliğini silerek
Çocuklar gibi küstüm kadere
Sevdim olmadı saydım olmadı
Olmayınca olmuyor pesettim
Buraya kadarmış yolun sonu