Yolun Sonu Şiiri - Mustafa Sürmeli

Bile bile gittin bâtıl yoluna,
Dönerim diye vardın, yolun sonuna.
Sanki isteyerek geldin oyuna,
Dönerim diye vardın, yolun sonuna.

Daha erken dedin, "ben daha gencim"
Bilirdin ecele yoktu direncin,
Bu cesaretine neydi güvencin?
Dönerim diye vardın, yolun sonuna.

Hep senden yaşlıca mıydı gidenler?
Hatta bir bebekti bazen ölenler,
Gözünün önünde soğurken tenler,
Dönerim diye vardın, yolun sonuna.

Muhabbet güzeldi, "Allah" demedin,
Her türlü harâmı bir bir denedin,
Kurân'ı açıp da hiç okumadın,
Dönerim diye vardın, yolun sonuna.

Doğduk, ölecektik, bu bir gerçekti,
Yalan dünya senin ilgini çekti,
Altına düştüğün takvâ; ölçekti,
Dönerim diye vardın, yolun sonuna.

Aldığın arsalar geride kaldı,
Evi, arabayı çocuklar aldı,
Gözlerin bir uzun uykuya daldı,
Dönerim diye vardın, yolun sonuna.

Maçtı, sinemaydı, işin pek çoktu...
Sosyal medya seni cümbüşe soktu,
Bir tek Allah için, hiç vaktin yoktu,
Dönerim diye vardın, yolun sonuna.

Her gün erkenden kalktın işine,
Para için canını taktın dişine,
Bomboş bir sevdanın, düştün peşine,
Dönerim diye vardın, yolun sonuna.

İçtin latteni, yaktın sigara,
Ne yaptı bilmedin fakir fukara,
Bir gönül almadın, sarmadın yara,
Dönerim diye vardın, yolun sonuna.

Normal beğenmedin, hep marka giydin,
Gezmeye doymadın, tâ Çin'e gittin,
Kazandım zannettin, gün gün kaybettin,
Dönerim diye vardın, yolun sonuna.

Ölüm geldi çattı, düşünmesen de,
Azrail dedi ki, "bak sıra sende"
Zaten arkandaydı, hemen ensende,
Dönerim diye vardın, yolun sonuna.

Şimdi senden birşey kabul edilmez,
Yepyeni bir yola girdin, dönülmez,
Bahanen varsa da kimse dinlemez,
Dönerim diye vardın, yolun sonuna.

Sana gelmedi mi nurdan bir rehber,
Haber vermedi mi ümmî peygamber,
Vakit geldi artık, heybeni göster!
Dönerim diye geldin, yolun sonuna.