Yıllar sonra dönüp baktığımda
Odamın penceresinden usulca,
Tam da ettiğin gibi her duanda,
Akıyor hıçkırıklar boğazıma…
Pişmanlıklarla çıkmıştım bu yola,
Şimdi yüreğim mahşer adeta,
Kavruluyorum her solukta.
Ve soluğum bitiyor adınla…
Bu fermanın kurbanlarıydık aslında,
Şimdi bize düşen sevdiğim,
Sessizce bakmak her doğan ufka,
Ayrı diyarlarda, ayrı yollarda, ayrı kucaklarda…
Kayıt Tarihi : 27.5.2020 20:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mine Özdemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/05/27/yolun-sonu-137.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!