Yolun Sonu Şiiri - Aytekin Erim

Zümrütüm, yakutum, hazinem,
Şahit olsun kahpe alem,
İbret alsın aşkımı cehennem,
Yaşantımın kirleridir bohem.

Savaşçım, hatunum, Tomris’im,
Mezarda intihar girişimim,
Benim içimi yakan gülibrişim,
Toprağa bedenim müdavim.

Azrail’im, Münker-Nekir’im, mezarım,
Üşüdüğüm toprağa düşen yıldırım,
Ufukta gözükmeyen bir rıhtım,
Yattığım toprak oluyor bana zıkkım.

Köprüm, alevim, kurban olduğum,
Bıraksana ellerimi, uzundur yolum,
Nefessiz kaldığım akvaryum,
Sağım solum, her yanım uçurum.

Katranım, kezzabım, ölümüm,
Yolun sonunda yer miyim üzüm?
Yuvarlansam eksilmez tebessümüm,
Savaştığım kılın üstü kördüğüm.

Geçmişim, geleceğim, berdevam,
Hoşgeldin sen Aleykümselam,
Ben gideceğim velhasılıkelam,
Çağırıyor zaten kızılca hamam.