Yolun Sonu Şiiri - Ömer Kara 2

İşte geldi dostlar ömrümün sonu
Hayat bir yel gibi geldi de gitti
Kalan ibret alsın görsün de bunu
Bir sevda sinemi deldi de gitti

Kamuya yön veren mübarek canlar
Nice nice sırra kadem koyanlar
Dünya’ya hükmeden şanlı sultanlar
Kefene sarıldı, öldü de gitti

Azrail yollara atarken pusu
Karşı karşı durdu insan ordusu
Zamanın girdabı koca Yunus'u
Yaman hırsız gibi çaldı da gitti

Mevcut imtihanda çoktur hatamız
Aynı yola revan oldu atamız
Tufana uğradı bütün metamız
Gonca güllerimiz soldu da gitti

Can çırpınır iken korundu kafes
Gaflete boğuldu her demde nefes
Ferhat’a dağları deldiren heves
Tuttu yangınlara saldı da gitti

Zaman ırmak gibi çağladı aktı
Nesneye can veren mutlaka haktı
Günü işgal eden gelince vakti
Bir kaçış ciheti buldu da gitti

Nerde o canlar, nerede hani?
Baki olan haktır, gerisi fani
Bağdat nuru Abdülkadir Geylani
Sonsuz bir ummana daldı da gitti

Derine in Kul Seymani derine
Elbet hasret kalır bülbül zarına
Nicedir servete sahip Karun’a
Sor hele, neleri aldı da gitti

22 Aralık 2006-Bolu

Kul Seymani