Yolun Sonu Şiiri - Gizem Ebrar Çaylak

Hayatımın en özel kişisine...

Ben, bir yolcuydum
Küçük bir not yazdım
Dedim ki kendime
Bu yolun başı da hüzün
Sonu da...
Biz sona gelmişiz
Son duraktayız
Güzel bir yolculuktu her şeyden önce
Bazı duraklarda sorunlar yaşansa da...
Senden habersiz çıktım bu yola
Söylemedim
Sormadım gelir misin diye
Sen anladın ben söylemeden
Sormadan gelemem dedin
Israr ettim ama
Zorladım, farkındayım
Sevmedin ama
Ne yolu
Ne yolcuyu
Ne de varılacak yeri
Söyledim sana bunları
İnkar ettin başında
Sen de kabullendin ama sonunda
Kaç durakta bitirmek istedin yolculuğu
Bitmesin diye çok uğraştım
Ama bu sefer
Demek ki bıkmışsın gerçekten
Yolcudan, yoldan, yolculuktan
Burada bitmiyordu yol aslında
Ama geri dönmek istiyorsun
Pişman olmuşsun
Ne yapalım artık
Buraya kadarmış demek ki
Paylaştığın her güzel şey için
Sonsuz teşekkür ederim
En azından benimle bu durağa kadar geldin
Teşekkür ederim
Sebebini bilmiyorum neden şimdi
Sorsam cevaplamak için
zorlanırsın
Sormam da
Konuşmak istemiyorsun
Beklentim yok artık
İstediğin gibi işte
Hayallerim vardı
Hepsinden vazgeçtim
Sen böyle istiyorsun diye
Sana bunun için küsemiyorum bile
Geriye sadece gözyaşlarım kaldı
Bir de yalnızlığım
 Şimdi tüm sevdiklerimden uzaktayım
Hiçbiri yanımda değil
Acımı paylaşacak kimsem yok
Çaresizim...

Her şeyden çok sevdiğim biri vardı
Her an hayaliydi beni mutlu eden
Dünyadaki tüm güzellikleri paylaşmak istediğim
Artık yok...
O da gitti...
Terk etti...
Unuttu belki
Sıkıldı belki
Sevmiyor artık belki de
Zorla güzellik olmuyor cidden
Her şey gönlüne göre olsun sevdiğimin
Ben olmasam da sevdiği olsun yanında
Güzel sevsin
Güzel sevilsin benden daha çok
Gülsün
Güldürülsün
Üzülmesin hiç
Dayanamam
Kıyamam...
Kıskandığım, hoşça kal!

       G.E.Ç.