Yok,yok artık,sorma bana bunları.
Anlatamam,anlamazsın,yaşamadın onları.
Bilmezsin hiç insan başında kopan fırtınaları.
Belki düşünmedin,geçip gittiğin yolları.
Bir yolun ortasındayım,geçtiğim kısmı karanlık.
İlerisi kör düğüm,belki görünecekken varlık.
Merhametsiz karanlık içindeyim
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Devamını Oku
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bir yolun ortasındayım,bilmiyorum nasıl geldiğimi.
Öteye nasıl gideceğim? O da ürkütüyor beni.
Gücüme bir güç diye,arıyorken birinin desteğini,
Bu engel oluş çekiyor,kırıyor şimdi azmimi.
Bir yolun ortasındayım,ilerisi hiç belli olmayan.
Adımlarımdaki yanlışlık ve avuçlarımdaki kordan,
Kurtulamıyor,şüpheye düşüyorum bazan,
Korkuyor,ayrılamıyorum bulunduğum noktadan.
Nehrin karşısındadır belki !
Sevmekten korkuyoruz,kaybetmekten korktuğumuz için...Hiç bir zaman korkularla yaşamamak gerektiğine inanırım.Herkesin yükü kendine ağır ama korkunun önüne gecerse azim,o derece kendini bulur insan!!!Ne güzel ifade etmişsiniz...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta