Yolun düşerse Şiiri - Orhan Korkmaz

Beni buradan çıkar,
zamanın içinden,
yarım kalan cümlelerin arasından,
gitgide uzaklaşan sesinden çıkar beni.

Geceler büyüyor içimde,
uyuyamayanların bildiği uykusuzluklarla.
Acılar gündüze sığmazken,
sessizlik hep bir şeyleri saklar gibi.

Yollar var, yürüyemediklerimiz,
tesadüfler var, bizi hiç birbirimize getirmeyen.
O şehirlerden, o sokaklardan geçerken
birbirimizi hiç bilmeyecek olmamız gibi.

Şimdi, geçmişin avuçlarına sığmayan hatıralarla,
bir balkonda,
bir hastane koridorunda,
bir mezar taşının önünde
sesini duyuyorum yine,
ama sen yoksun.

Ne zaman yokluğun çökse üzerime,
bir türküye sığınıyorum,
çünkü bazı notalar
hiç gitmeyenlere yazılmıştır.

Yolun düşerse,
belki burada karşılaşırız…