Yolun Çağrısı Şiiri - Zafer Susoy

Geceden siyahtı saçların
ellerime can veren kökler
Yıldızlardan yakıcı gözlerin
gözlerime yön çizen fenerler
Evimde büyüttüğün pencereler 
yem oluyor duvarlara
Öpüşlerle boy veren yeşillikler
çürüyor başıboş omuzlarımda
Seni kavuşmaya getiren yol
ayrılığa götüren yol
tüm gece, karanlık odamın önünde
haykırıyor ayak seslerini
hatıralardan bir bataklık gibi çağırıyor beni
Ah, ey gün batımıyla aramı açan
dolmayan yeri, dinmeyen ateş
gitmeliyim artık
menzil belli değilse de
Bırakayım rüyalarını çağırmayı
geceme.