Yolun bittiği yerde sen varsın sevgili
Uzatıyorum sana her daim elimi
Tutmuyorsun! ! tutamıyorsun! !
Çünkü yolların etrafı dikenlerle çevrili
Kalbimde solan güllerimin dikeni
Yakalayacakken yine gözlerini
Sarmaya ramak kalmışken bedenini
Yoluma çıkıyorlar zehrediyorlar hevesimi
Çaresiz... zindanlara bırakıyorum yine düşlerimi
Yolun bittiği yerde günler geçiyor sevgili
Bazen umutsuz bazen kederli
Hayat sensiz bir işkence misali
Sonuna eremediğim bir labirent gibi
Geçmesine geçiyor da
Sen görebildin mi bendeki acının rengini
Duyabildin mi feryatlarımın sesini
Sarabildin mi kanayan yüreğimi
Verebilir misin yeniden gençliği mi?
Yolun bittiği yerde ben varım sevgili
Geçmiş elimde kalan tek teselli
Son bir haykırış belki son temenni
Açmışım sana sonuna kadar yüreğimi
Hadi kimse görmeden gir içeri
Yeniden yaşatalım o eşsiz sevgiyi
Çizelim gökyüzüne aşkımızın resmini
Gömelim yerin yedi kat dibine hüzünlerimizi
Kuşların kanadına takalım yeniden düşlerimizi
Tekrar hatırlat bana yaşamın güzelliğini
Özlemişim yüreğimi içinde hissedişini
Bıraktığın yerdeyim adresim hiç değişmedi
Kırık kalpler şehrinde unutulmuşlar caddesi
Oraya gelince el salla görürüm ben seni
Hadi; bekliyorum yollarımı yeniden çizmeni...
Kayıt Tarihi : 19.6.2014 16:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Soner Kamil Kocaman](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/06/19/yolun-bittigi-yer-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!