Kapatmışım dış dünyaya kendimi
Sıradanlığa batmamak, Bulaşmamak için.
Bu seferde kendi içimde kaybediyorum yolumu
Düşe kalka ilerliyorum
Bir ileri, iki geri
Nereye kadar giderim bilmiyorum
Beden yorgun düşüyor
Yavaş, yavaş...
Deli zaman, üzerime geliyor
Kaçma çabalarım boşuna biliyorum
Çırpındıkca dibe batıyorum
Tam ortasına düşüyorum
Geçmişimde ki çoçukluğun
Gözlerimi açıyorum,
Yara bere içinde dizlerim.
Küfür var dilimde,
Sitem var içimde.
Çocukluğumu öldüren katile
Heyecanımı kıran sevgiliye!
Kayıt Tarihi : 23.11.2011 01:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kadir Akgün](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/11/23/yolumun-ustunde-ki-sitem.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!